Οι παραδοσιακές τέχνες αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι κάθε προβιομηχανικής κοινωνίας, ενώ οι τεχνίτες δείχνουν πώς μεταλαμπαδεύεται η εξειδικευμένη γνώση από γενιά σε γενιά. Η γνώση είναι άρρηκτα δεμένη με την τέχνη: εξελίσσονται μαζί και επηρεάζονται από κοινωνικο-οικονομικούς παράγοντες, όπως η ύφεση ή η ευημερία του τόπου. Αρκετοί ερευνητές μελέτησαν τις παραδοσιακές τέχνες της Κύπρου και τα επαγγέλματα που σχετίζονται με την καθεμιά. Από αυτές, η ξυλοναυπηγική δεν έχει καταγραφεί ως τώρα, ενώ η κοινότητα των ξυλοναυπηγών συρρικνώνεται συνεχώς. Η συγγραφέας πραγματοποίησε επιτόπια καταγραφή της τέχνης, αρχίζοντας με την κοινότητα των ξυλοναυπηγών της Λεμεσού. Το παρόν άρθρο παρουσιάζει τα πρώτα αποτελέσματα, τους προβληματισμούς, και κάποιες προτάσεις για την προστασία μιας παραδοσιακής τέχνης, που εμπίπτει τόσο στην Άυλη όσο και στην Ενάλια Πολιτισμική Κληρονομιά.